Αυτή την ταινία ήθελα χρόνια να τη δω κι όλο την άφηνα, τελικά την είδα και σοκαρίστηκα λιγάκι. Αρχικά ήταν το σοκ της εικόνας της Σαρλίζ Θέρον, αλλά αυτό το πρώτο σοκ το διαδέχτηκαν πολλά επόμενα με την ερμηνεία της.
Στο τέλος μου άφησε μια μεγάλη θλίψη και πίκρα, για μια πραγματικά άτυχη γυναίκα, και παρόλο που το άτυχη μοιάζει λίγο σαν λέξη νομίζω είναι απλά η πραγματικότητα. Ίσως είχα και άλλα στο νου μου πριν δω αυτή την ταινία. Περίμενα κάτι περισσότερο στο στυλ της περιπέτειας – η τρελή πόρνη που σκοτώνει τους πελάτες της – αλλά έπεσα τόσο έξω.
Monster
ΗΠΑ, 2003. Σκηνοθεσία-σενάριο: Πάτι Τζένκινς. Με τους Σαρλίζ Θέρον, Κριστίνα Ρίτσι, Μπρους Ντερν, Σκοτ Γουίλσον.
Η Αϊλίν Γουόρνος, θεωρείται η πρώτη γυναίκα serial killer, που εκτελέστηκε το 2002 στη Φλόριδα. Το Monster είναι η ιστορία της μέσα από τη μυθοπλασία, με τη συγκλονιστική ερμηνεία της Σαρλίζ Θέρον.
Η ταινία εστιάζει κυρίως στους τελευταίους μήνες πριν τη σύλληψη της Αϊλίν, η οποία ενώ έχει αποφασίσει να τερματίσει τη ζωή της βρίσκει στο δρόμο της τη Σέλμπι, ένα δεκαοχτάχρονο κορίτσι που θα αλλάξει τα πάντα. Η Αϊλίν είναι μια τρομερά βασανισμένη γυναίκα, κακοποιημένη και μόνη από μικρό παιδί, που δεν έχει επιλογές όμως κάπως πρέπει να ζήσει και κάνει ό,τι μπορεί: Στέκεται στην άκρη του δρόμου και περιμένει τα αυτοκίνητα να σταματήσουν. Για λίγα δολάρια που της επιτρέπουν απλώς να επιβιώνει, είναι ένα ακόμα θύμα μιας ζωής και μιας κοινωνίας που φαίνεται πως δεν έχει ούτε χώρο ούτε τη διάθεση να φροντίσει τέτοια άτομα.
Άτυχη. Άτυχη, αυτό είχα συνέχεια στο μυαλό μου όσο παρακολουθούσα την ταινία, μια σειρά συνεχόμενων κι ατέλειωτων ατυχιών, με στιγμές που μου έσφιγγαν την καρδιά όταν η Αϊλίν μέσα στην αφέλεια του αμόρφωτου και κατά κάποιο τρόπο αγαθού πλάσματος φορούσε αδέξια τα όμορφα ρούχα που έβρισκε για να ζητήσει δουλειά – μια καλή δουλειά, χωρίς να έχει κανένα περιθώριο απολύτως, μόνο για να κυνηγήσει κι αυτή και για χάρη της αγάπης της – παρόλο που αυτή η αγάπη είναι καταδικασμένη – το αμερικάνικο όνειρο: Την καλή δουλειά, το όμορφο σπιτικό, μια αξιοπρεπή ζωή.
Η Κριστίνα Ρίτσι στο ρόλο της νεαρής Σέλμπι, το ανόητο κοριτσάκι που ονειρεύεται κι αυτό την καλή ζωή χωρίς όμως να έχει καμία διάθεση καν να προσπαθήσει, αφήνοντας όλες τις προσδοκίες της (και τις απαιτήσεις της) πάνω στην Αϊλίν, πληγώνοντάς τη ξανά και ξανά έστω και άθελά της, με μικρές …απιστίες, ακούσιες ίσως, τις στιγμές που δεν υπήρχαν καθόλου χρήματα, τις στιγμές που γνώρισε κάποια άλλη, καλύτερη παρέα.
Για την Αϊλίν η Σέλμπι είναι ο μόνος λόγος να συνεχίσει να προσπαθεί να ξεφύγει από όλα αυτά που την καθορίζουν από την αρχή της ζωής της. Συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει – να πουλάει το σώμα της, μα κι αυτό όπως κι η ψυχή της έχουν πια κουραστεί. Έχει σιχαθεί. Όλοι οι άντρες πια είναι εχθροί της. Σκοτώνει και δικαιώνεται. Κι όμως, δεν είναι δολοφόνος. Φαίνεται τις στιγμές που σημαδεύει με το όπλο της άντρες-εχθρούς που ξέρει ότι δεν είναι εχθροί, λυπάται και πονάει όμως δεν έχει επιλογή.
Σίγουρα δεν δικαιολογούνται όλοι οι φόνοι που διέπραξε. Όμως μπορείς – μέσω της ταινίας πάντα που δεν είναι ακριβώς η αλήθεια αλλά μεγάλο κομμάτι της – να την καταλάβεις. Από την αρχή της ταινίας δεν μπορείς παρά να τη συμπαθήσεις, να την πονέσεις και να λυπηθείς για κείνη. Γιατί δεν έφταιγε, γιατί δεν είχε επιλογές. Δεν της δόθηκαν ποτέ οι επιλογές. Ήθελε απλώς να ζήσει κι είχε ανάγκη από αγάπη.
Για το trailer, ΕΔΩ!
Ovi Keyboard movies 